Wynalazcy, artyści, pisarze i poeci. Poznajcie pięć znanych osób pochodzących z Podkarpacia.
Ignacy Łukasiewicz (1822 – 1882) - urodził się we wsi Zaduszniki w parafii Padew Narodowa (obecnie pow. mielecki). Pochodził z zubożałej rodziny szlacheckiej. W 1836 roku ukończył 4 klasy gimnazjum Ojców Pijarów w Rzeszowie. Następnie rozpoczął pracę w aptece w Łańcucie, a później w Rzeszowie. Pod koniec lat 40-tych XIX w. przeniósł się do Lwowa, gdzie pracował w aptece „Pod Gwiazdą”. W latach 1852-1853 wspólnie z Janem Zehem prowadził badania nad ropą naftową. 31 lipca 1853 w szpitalu łyczakowskim we Lwowie zapłonęły po raz pierwszy lampy naftowe wykonane według projektu Łukasiewicza. Moment ten uważa się za datę powstania polskiego przemysłu naftowego. W 1854 roku wspólnie z Tytusem Trzecieskim założył pierwszą na świecie spółkę naftową, która zaczęła wydobywać i eksploatować ropę w Bóbrce k. Krosna.
Więcej o Ignacym Łukasiewiczu możecie dowiedzieć się zwiedzając Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce.
Adam Ostaszewski (1860–1934) – właściciel Wzdowa, naukowiec i wynalazca, nazywany „Leonardem ze Wzdowa”, konstruktor lotniczy, pionier polskiej awiacji, działacz gospodarczy i społeczny, pisarz, dramatopisarz, poeta i tłumacz poezji niemal z całego świata. Znał ponad 20 języków obcych, stworzył język podobny do esperanto. Był doktorem prawa i filozofii. Konstruował liczne modele samolotów (w tym płatowca z silnikiem, który był zbliżony do samolotu braci Wright, choć wyprzedzał ich wynalazek), samolotu odrzutowego, dwupłatowców Ost 1–3, helikoptera, modelu sterowca, automatu do gry w szachy oraz instrumentów naukowo-badawczych. Pisał prace z zakresu fizyki, astronomii i techniki druku, szkice naukowo-literackie z zakresu sztuki i archeologii. W dworskim parku we Wzdowie zbudował obserwatorium astronomiczne – drewnianą budowlę w kształcie walca z ruchomą kopułą dachu.
Zdzisław Beksiński (1929–2005) – malarz, rzeźbiarz, fotograf, rysownik i twórca grafik komputerowych, którego rodzina od pokoleń była związana z Sanokiem i gdzie on sam mieszkał z przerwami do II poł. lat 70. XX w. Stworzył unikatowy i rozpoznawalny na całym świecie język wypowiedzi artystycznej. Cały dorobek zapisał w testamencie sanockiemu Muzeum Historycznemu, któremu już za życia przekazał ok. 300 swoich prac. Po śmierci artysty Muzeum otrzymało ok. 20 jego ostatnich obrazów, ok. 1000 zdjęć i grafik.
Józef Mehoffer (1869–1946) – pochodzący z Ropczyc znakomity witrażysta, malarz i grafik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli okresu Młodej Polski, uznawany za mistrza secesyjnej dekoracyjności, był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Z jego prac w regionie można podziwiać witraże w katedrze przemyskiej i dawnej kaplicy zamkowej w Baranowie Sandomierskim.
Aleksander hrabia Fredro (1793–1876) – komediopisarz, poeta, pamiętnikarz, ułan, ziemianin. Dzieciństwo spędził w dworze swego dziadka w Nienadowej i w ciągu swojego życia wiele podróżował po naszym regionie. W wyniku małżeństwa z Zofią Jabłonowską stał się współwłaścicielem zamku Kamieniec w Odrzykoniu. Przeczytana tam relacja dawnego sporu stała się kanwą jego najsłynniejszej komedii „Zemsta”.